"Nie chcę się chować, lecz w Tobie skryć"
Chowałam się. Od sierpnia, każdego dnia coraz bardziej. Chowałam się przed Tobą. Nie chciałam, żebyś mnie szukał. Nie dałeś mi tego, czego od Ciebie oczekiwałam. Więc chowałam się dalej. Coś za coś.
To chyba jednak tak nie działa. To chyba były jakieś znaki, żebym odpuściła i zrobiła ten najważniejszy krok. Teraz się podnoszę. Powoli, bez pośpiechu. Palę za sobą mosty, żeby nie wracać do tego co było. Chcę kroczyć na nowo. Nie drogą, którą sobie wybiorę. Drogą, która już jest mi wyznaczona.
Dziękuję za cały sobotni dzień, gdzie mogłam oderwać się od tego, co mnie męczy i zrozumieć kilka spraw. Dziękuję, że byliście - bez Was to nie to samo.
