Boże pomóż nam godzić się z tym czego nie możemy zmienić.
Ciężko jest,
najgorsze są te jesienne wieczory spędzane samotnie, włączasz wtedy pierwszą lepszą listę spotify i jak na złość, ciągle włączają się smęty i z każdą kolejną piosenką w twojej głowie pojawia się coraz więcej wspomnień - tych dobrych ale też tych złych, które dziś wywołują mały uśmiech na twarzy (jak np. dostałaś ciastem w twarz i zezłościłaś się tak, że ukradkiem zaczęłaś płakać)
a potem to zderzenie z rzeczywistością, ta świadomość, że człowiek jednak nie jest nieśmiertelny, że ludzkie życie jest kruche, że wystarczy chwila
i zastanawiasz się, czemu życie jest skonstruowane tak, że czasu nie da się cofnąć a każdy człowiek musi kiedyś przejść do innego, podobno lepszego świata
Musiałam coś z siebie wyrzucić, przepraszam.
PS. Wraz z usunięciem przez google picasy, usunęły mi się zdjęcia. Mam wiele innych rzeczy do zrobienia, więc tamtych zdjęć na blogu nie będzie.
